In the middle of nowhere

We zijn er als boekenwinkelteam lekker een dagje op uitgegaan. Aan de foto's kun je zien dat we midden in het bos waren. ‘t Was erg mooi, en we hebben een heel leuke dag gehad. Om een uur of 8 in de morgen stonden we op de bus te wachten, en om half 10 was de bus er al, ja het gebeurt hier gewoon. We kregen 500 Jamaica dollar mee om eten te kopen; we konden kiezen uit kip of varken. Dat was superlekker, de slager maakte al 30 jaar elke dag een varken klaar. Na een rit van 2 en een half uur was ik wel moe; we waren om 9 uur ‘s avonds weer terug.

Ook hebben de Nederlanders deelgenomen aan een programma dat “Cultureel Uur” heet. U begrijpt dat het niet zo moeilijk is om zo’n programma vol te krijgen, want er zijn 51 nationaliteiten aan boord... Als Nederlanders werden we gevraagd om ook 10 minuten iets leuks te laten zien. We kwamen op het idee om de klompendans te doen. Na een paar keer oefenen ging het aardig en we vonden het ook superleuk. Zoals je ziet hebben we na afloop nog een paar gekke foto's gemaakt met al de deelnemers.

Veder gaat het hier goed. We liggen al een paar weken in dezelfde haven. We hebben het hier prima naar ons zin, maar ook zien we wel weer uit naar de volgende havens: Bahama’s en Bermuda. In Bermuda is het een graad of 15, dus dat wordt bibberen van de kou.

Een paar dagen terug kwam ik in gesprek met Willard, hij had zijn vrouw verloren. Ondanks dat was hij zo vrolijk en aardig, hij haalde al de steun uit de bijbel, zei hij. Willard had bij de vragen die ik stelde vaak een bijbelvers als antwoord, en ik kan zeggen dat dit best bijzonder voor mij was. Hij begon hele psalmen te vertellen en stukken uit Matteus; ook heeft hij me aangeraden om bijbelgedeelten uit m’n hoofd te gaan leren. Maar, zei hij, het wordt niet wat als je er niet ook voor gaat bidden. Willard had er spijt van dat hij niet eerder was begonnen om bijbelgedeelten uit zijn hoofd te leren want, zei hij: “dan had ik er na het overlijden van m’n vrouw gelijk steun uit kunnen halen”. Ik wil jullie niet bang maken, maar moeilijke momenten staan nooit in de agenda; ze komen bijna altijd onverwacht. Ja, zo werd ik in elk geval bemoedigd om stukjes uit het hoofd te leren. Ik hoop jullie ook.

Ik probeer nu de eerste 5 verzen van Psalm 103 te onthouden:
“Loof de Here, mijn ziel, en al wat in mij is, zijn heilige Naam; loof de Here, mijn ziel, en vergeet niet een van zijn weldaden; die al uw ongerechtigheden vergeeft, die al uw krankheden geneest, die uw leven geneest van de groeve (graf), die u kroont met goedertierenheid en barmhartigheid, die uw ziel verzadigt met het goede, zodat uw jeugd zich vernieuwt als die van een arend.”

De groetjes en bedankt voor jullie medeleven!

Jaap