Weer een teken van leven

Hoi, lieve mensen, hier weer een teken van leven.

Hier gaat alles goed, we zijn donderdag aangekomen in St. Lucia en het ziet er allemaal erg mooi uit. Deze week werk ik overdag en ben ik dus alleen vrij als het donker is. Ik heb dus nog niet zo heel veel gezien. Vandaag ga ik nog even van boord en zal ik proberen om een paar leuke foto's te maken. Gisteren heb ik zoals normaal weer op de boekenmarkt gewerkt.

Vrijdagavond gingen Daniël en ik naar het centrum om wat rond te kijken. Het viel wel iets tegen, want het was donker, ook werd er naar ons geroepen. Overal stonden groepjes mensen. Dit vonden we niet echt leuk. Toen we weer terug gingen kwamen we een echtpaar van het schip tegen, en we maakten een praatje. Er kwam een vrouwtje aan gelopen en ze begon zomaar tegen ons te praten. We verstonden het amper. Na een tijdje kwamen we er een beetje achter dat ze op straat leefde en een paar kinderen had. Een tweeling, die was geadopteerd, een meisje van een halfjaar en een meisje van twee jaar oud. Dit meisje lag in het ziekenhuis. Het was echt een hele bijzondere vrouw, ze zat tussendoor steeds te zingen over de Here Jezus. Ze had het er echt wel echt zwaar mee, maar als ze begon te huilen zei ze steeds zoiets als “God is goed”. We vroegen of we met haar mochten bidden; daar was ze heel blij mee en ze begon gelijk God weer te aanbidden. Uiteindelijk hebben we dus gebeden en we hebben haar eten en een bijbel gegeven. Ik heb echt veel van haar geleerd en ik vergeet haar ook niet zomaar weer. Het is echt heel hard en moeilijk als je een moeder hoort vertellen over haar kinderen die ze kwijt is. Maar ze bleef God danken voor zijn trouw. Super!! Dan denken we soms dat het wel goed zit met onze geestelijke zaken, maar ik laat de moed best eens zakken, hoor. Maar als ik dan aan deze vrouw denk, voel ik me schuldig en vraag ik maar gelijk om vergeving. De andere kant is dat we er allemaal weer iets van kunnen leren.
Ik heb hier een stukje bij opgezocht om te beschrijven wat deze lieve vrouw wel doet en wat ik soms vergeet in al m’n zorgen. Het komt uit Psalmen 91:14-16.

‘Ik zal bevrijden wie mij liefheeft
en beschermen wie met mijn naam vertrouwd is.
Roep je mij aan, ik geef antwoord,
in de nood zal ik bij je zijn,
je bevrijden en met roem overladen,
je overvloed geven van dagen.
IK ZAL JE REDDING ZIJN.’

Prachtig om te lezen, hoe je als klein, nietig mens bij God terecht kunt, en dat God je roepen echt wel hoort. God belooft hier dat Hij dan onze Redder zal zijn. Als er iemand is die dit begreep dan is het die vrouw wel, want ze riep het uit naar God, die haar Redder is.

Nog even een update:
Gisteren zijn we bij het strand geweest en hebben we een paar vissers geholpen. Ook hebben we er gezwommen. Zie de laatste foto's.