Soms even een dippie

Het gaat hier allemaal helemaal goed. Ik heb m’n plek gevonden op de boekenmarkt. Soms is het wel moeilijk om simpel werk te doen zoals boeken prijzen, of boeken terug leggen die de mensen overal neer gooien. Ook zit ik deze week in het avond-team, dus ik ben vrij als de rest werkt en andersom. Dus mis ik de momenten met de mensen die ik hier goed ken. Gisteravond was het de druppel... Ik stond net achter de kassa en toen kwam mijn baas en stuurde me achter de kassa weg. Er kwam een ander voor in de plaats die al een half jaar in de boekenmarkt werkt. Ik snapte er niets van, en m’n baas was ook al weg voor ik het door had (achteraf kreeg ik te horen dat die kassa niet goed werkte en het was druk, dus kon het even niet anders). Als mij dit gelijk was uitgelegd, zou ik daar beslist meer begrip voor hebben gehad. Daar stond ik. Ik wist ook niet wat ik moest doen en ging maar boeken op de juiste plek leggen. Toen ik dat een uurtje had gedaan, dacht ik weer even aan thuis en miste mijn echte werk op de boerderij. Daar wist ik altijd wat ik kon doen, en als ik iets niet begreep kon ik het altijd aan pa vragen. Tot aan vanmorgen liep ik zo een beetje met m’n koppie naar beneden. Ik dacht bij mezelf: ik ga wel wat lezen en strandde bij het verhaal van Jozef. Ineens zag ik het! Jozef is gewoon een voorbeeld voor me. Hij heeft vast ook geregeld aan thuis gedacht toen hij in de gevangenis zat. Hij had thuis een mooie mantel. Niet dat ik een mooie mantel mis, maar die mantel wilde in die tijd zeggen dat je een goede baan had, met verantwoording. Ik wil ook niet zeggen dat ik thuis veel verantwoording had, maar in ieder geval meer dan wanneer je boeken aan het prijzen bent. Jozef ging gewoon de dodencel in van de farao en toch zag hij de helpende hand van God.
Genesis 39:20, Hij (farao) liet Jozef oppakken en in de gevangenis zetten, die bestemd was voor gevangenen van de koning. Zo kwam Jozef in de gevangenis terecht. Maar de Heer stond hem terzijde en bewees hem zijn goedheid door er voor te zorgen dat Jozef bij de gevangenbewaarder in de gunst kwam. Niet veel later (in Genesis 40:7) krijgen de schenker en de bakker dromen en zien ze er somber uit. Vers 7: ‘Waarom kijkt u vandaag zo somber?’, vraagt Jozef.
Geweldig!
Jozef is zijn thuis kwijt en mist ongetwijfeld zijn vader. Ook zit hij totaal onterecht in de gevangenis. Maar hij weet dat God met hem is. Niets maakt zijn karakter somber, de vernedering niet en de eer die hij verliest niet. Het lijkt er wel op dat hij zichzelf helemaal wegcijfert door er voor anderen te zijn en ze te troosten. Heel mooi dat hij zo meelevend is, ook als hij het niet al te best heeft. Daar kan ik heel veel van leren. In mijn ogen heeft hij reden genoeg om alleen medelijden met zichzelf te hebben en het uit te schreeuwen naar God. Maar we lezen nergens dat hij vragen heeft voor God, hij vertrouwt ten diepste dat God naar hem omziet en dat God een mooi plan heeft met zijn leven. Nu ik dit voor ogen heb, probeer ik me weer nederig op te stellen. En wil ik ook weer positief zijn en geven om de mensen om mij heen en naar ze te luisteren. Nu kunnen we dit wel willen maar ik denk niet dat het uit onszelf lukt. We hebben daar, net als Jozef, de hulp van God bij nodig.
Verder wil ik zeggen dat ik het heel leuk vind dat er zo op mijn site word gereageerd. Misschien zijn er soms vragen over mijn verhalen. Soms vragen mensen ook weer reactie via de site. Als U vragen heeft, mail dan gewoon naar boerjaap(at)live.nl . Dan komen we er vast uit.
Groetjes, Jaap