Een bijzonder dagje uit

Zo, ik zit hier al weer een tijdje op Aruba (ben ondertussen wel weer op de oceaan, onderweg naar Jamaica) en ik kan erg genieten van de gastvrije en gezellige mensen. Stressen doen de Arubanen hier ook bijna nooit; ik kan op dit gebied nog veel van leren. Vorige week zondag had ik een vrije dag en wilde het eiland een beetje verkennen. Vaak als ik weet dat er een vrije dag aankomt ga ik op zoek naar iemand die ook vrij is en ongeveer hetzelfde wil gaan doen. Zaterdagavond vroeg ik Daniël Bergmann of hij plannen had voor de volgende dag. Hij had die avond op het bezoekersdek een man ontmoet die Daniël wel naar de Hooiberg (een echte berg) wilde brengen. Ik vond dat een topidee, dus vertrokken we de volgende morgen om 8 uur, op naar de Hooiberg. Het zou maar een uurtje gaan duren, en we wisten niet wat de rest van de dag zou brengen. Voor we aan de klim begonnen hebben we de dag aan God opgedragen. Het voelde een beetje apart om onder aan de berg te gaan bidden voor een mooie dag. We gingen hierna aan het klimmen; halverwege hadden m’n benen er eigenlijk wel genoeg van, maar toen ik boven was wist ik waarvoor ik het had gedaan. Wat een prachtig uitzicht, kijk maar naar de mooie foto's. We hebben daar weer samen gebeden voor het hele eiland, het was prachtig om daar zo hoog voor zoveel mensen te bidden.
Hierna hebben we nog twee kleinere bergen beklommen en op de laatste berg vonden we 5 dollar. We hebben het meegenomen om er water van te kopen, want we hadden al flink dorst. We zochten naar een winkeltje en vonden een kraampje met een oud vrouwtje achter de balie. Toen ik vroeg of ze water had, nam ze ons mee naar haar huis en gaf ons een heel groot glas water met ijsklontjes, heerlijk. Ze wilde er niets voor hebben. We wensten haar een prettige dag en gingen op zoek naar de goudmijn. Vier straten verder wisten we niet echt meer waar we naar toe moesten, dus gingen we het vragen aan twee kerels die voor hun huis zaten. Een van hen zei: ”Wat? De goudmijn is twee uur lopen en het is niet bijzonder om te zien.” Hij vroeg of hij ons niet naar de andere kant van het eiland kon brengen. Daar was het echt heel mooi. Wat een gastvrijheid, hè? Hij zei: “Misschien hebben jullie geluk, want m’n vriend geeft rondleidingen, ik dacht dat ik hem net zag.”
We reden er naar toe en ontmoeten daar Eavel (zo iets verstond ik, tenminste). Hij was heel gezellig en wilde ons graag meenemen. Hij vroeg: “Hoeveel tijd hebben jullie?” We zeiden: “De hele dag.” Dan konden we wel mee. Eavel werkte normaal niet op zondag; hij snapte niet waarom hij nu wel moest werken van zijn baas. Maar nu begreep hij het: God had dit voorzien. We stonden er wat verbaasd van te kijken, want hij vond het zo bijzonder. We gingen naar de grotten, een struisvogelboerderij, en snorkelen. Snorkelen was prachtig: wat een mooie vissen, in alle kleuren en vormen. Hierna kregen we gratis heerlijk middageten: patat, kip , spareribs en rijst. We moesten steeds lachen. Het was zo bijzonder, het leek wel een droom waar we door vlogen. We mochten weer danken voor het heerlijke eten en de superdag die ons werd geschonken. Daarna gingen we naar een ezelopvang, een natuurlijke poel en langs een lompe bergroute in de jeep, waar we de hele dag mee heen en weer reden. Daarna hebben we een lekker koud ijsje (hier is het wel warm...) gegeten. Het was al zes uur en we gingen terug naar het schip, waar we weer hebben gedankt voor deze prachtige dag. We hebben besloten om vaker onze vrije dag zo open te stellen voor God. Het was ontroerend mooi en we beseften dat God heel goed weet wat we mooi vinden en wat we soms nodig hebben. Maar durven we dit aan: om acht uur de deur uit en God vertrouwen dat Hij voor je zorgt? Ik heb er een stukje bij gezocht uit het boek van mijn Vader. Hierin schrijft Matteüs een stuk over bezorgdheid:

“Ziet naar de vogels des hemels: zij zaaien niet en maaien niet en brengen niet bijeen in schuren, en toch voedt uw hemelse Vader die; gaat gij ze niet ver te boven? (Ben jij niet veel meer waard dan een vogel?). Wie van u kan door bezorgd te zijn één el aan zijn lengte toe voegen? En wat zijt gij bezorgd over kleding? Let op de leliën des velds, hoe zij groeien; zij arbeiden niet en spinnen niet; ik zeg u, dat zelfs Salomo in al zijn heerlijkheid niet bekleed was als een van deze. Indien nu God het gras des velds, dat er heden is en morgen in de oven geworpen wordt, zó bekleedt, zal Hij u niet veel meer kleden, kleingelovigen? Maakt u dan niet bezorgd, zeggende: wat zullen we eten, of wat zullen we drinken, of waarmee zullen wij ons kleden? Want naar al deze dingen gaat het zoeken der heidenen uit. Want uw hemelse vader weet, dat gij dit alles behoeft.
Maar zoekt eerst Zijn koninkrijk en Zijn gerechtigheid en dit alles zal u bovendien geschonken worden. Maakt u dan niet bezorgd tegen de dag van morgen, want de dag van morgen zal zijn eigen zorgen hebben; elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad.”

Ik moet wel zeggen dat het ook voor mij best moeilijk is om God blindelings te vertrouwen, maar we zien in Zijn woord en in m’n verhaal dat God voor ons wil zorgen. God wil ons verzorgen, we zijn belangrijker dan lelies en vogels. God wil ons net zo mooi maken als de lelies en net zo onbezorgd als de vogels. Maar durven we wel......?

Het zo belangrijk om ook op een vrije dag echt in gebed te beginnen en ook biddend de dag door te leven. Het probleem is dat ik vaak niet afhankelijk wil zijn van God. Dan word ik bang, en voor ik het weet maak ik me zorgen over van alles. Ik vergeet door al het stressen en plannen totaal wat er in het Woord staat. God heeft een plan met ons leven, elke dag! Is er in jou leven ook de kans voor God om je te leiden? Of zit je agenda strak vol? Bidden en geloven is van levensbelang, het is zoveel mooier om biddend door het leven te gaan. Het is prachtig om dat samen te doen met vrienden, bekenden of familie! Het is super om samen te bidden, zoeken, geloven en aanbidden. Het maakt niet uit waarvoor, het kan b.v. een persoonlijk probleem zijn. Het kan ook iets zijn waar je je zorgen om maakt, of juist iets moois wat God in je leven heeft gedaan. Ik zou zeggen: ga er voor!

8 Februari komt er in het Regenbooggebouw een een avond waar samen bidden centraal staat.* Juist ook als u dit niet gewend bent is het echt een aanrader. Het is van grote waarde om samen te kunnen bidden. Er wordt gebeden in kleine groepjes zodat het persoonlijk is. Als u nog niet zo gewend bent om hardop mee te bidden, dan mag u gerust ook stil meebidden, voel u daar helemaal vrij in. Natuurlijk willen we ook graag voor u bidden voor vrijmoedigheid als u graag hardop mee wilt doen en dit voor u de eerste keer zou worden. Op elk tafeltje zal een lijstje met mijn dank- en gebedspunten liggen, waarvoor u samen kunt bidden. Meer informatie volgt. Houd 8 februari dus vrij, mensen.

Bedankt voor uw gebed en meeleven!
Hartelijke groeten,
Jaap.

. . . . . . .

*) Hartelijk uitgenodigd voor de thuisfrontbidstond voor Jaap op 8 februari in het Regenboog gebouw, Emmerschans 8, Veenendaal. Aanvang: 20.00 uur. Inloop, koffie en thee vanaf 19.30 uur.