Even een rondje met de watertaxi!

Zo gaat dat hier in Bermuda, we mogen hier niet in auto's rijden, want daarvoor moet je een Bermudaan zijn. Als oplossing zijn er OV kaartjes. We kunnen nu in alle bussen en watertaxi's springen. Daar maken we ook zeker gebruik van, over het hele eiland zijn de OMers te vinden.

Nu schep ik wel een beetje een toeristisch plaatje, maar we zijn op onze manier allemaal behoorlijk druk. In de boekwinkel is het niet zo druk, er komen wel steeds mensen binnenlopen, gewoon lekker dus. We hebben de tijd voor de mensen en ze zijn erg rustig en hebben alle tijd voor ons. Ja, we zijn nog steeds onder de indruk van Jamaica, in vergelijking daarmee is het nu erg leuk, want we kunnen de mensen de service geven die nodig is.

Ook m’n huis is een beetje veranderd. Ja, ik heb het nu over dek 4 (gastendek), de wanden hebben een mooi kleurtje gekregen en we hebben een soort levensweg geplaatst. Dit is een gang waar mensen doorheen lopen, waarbij je de gang kunt zien als een stripboek. Terwijl de mensen hier door lopen krijgen ze het verhaal van de verloren zoon mee. Ik wist alleen niet dat de verloren zoon ook naar het casino ging... het is dus in een nieuw jasje gestoken.

Zoals velen weten gaan we over een maand naar west Afrika, we proberen Gods liefde te laten zien door veel praktische projecten op te starten. We willen vooral scholen opbouwen of opknappen; hier kunnen de mensen ook geld voor geven. Voor $50 helpen de mensen hier een hele klas en voor $5 krijgt er een kind de mogelijkheid om in goede omstandigheden naar school te gaan. Stiekem hoop ik dat ik daar in Afrika kan gaan helpen met bouwen, want ik sta op de bouwvakkerslijst.

Ook heb ik m’n eerste E-dag gehad. We zijn met een team naar een gevangenis geweest. We wilden daar naartoe om gewoon tijd door te brengen met de gevangenen, maar dat liep anders... We kwamen aan en zagen dat er alleen mannen waren, tot schrik voor de meiden uit m’n team. Maar daar doe je op het moment niet zo veel aan. Iedereen nam ook gelijk een afwachtende houding aan want ja, wat moet je nu verwachten... We hebben ons eerst voorgesteld en een goed drama gedaan en hierna presenteerde ik het schip. Toen deed James uit Barbados zijn getuigenis, hij is verslaafd geweest en heeft op straat geleefd. Hij is nu een jaar of 40 en hij kreeg ook gelijk respect, alsof de gevangenen zijn verleden konden zien. Zijn getuigenis sprak iedereen erg aan, iedereen kwam naar voren om voor zich te laten bidden, dit alles duurde veel langer dan verwacht en ook anders dan verwacht. Hierna hebben we goede boeken uitgereikt en gewoon lekker met hen aan tafels wat gekletst. We zorgden er wel voor dat er altijd een mannelijk teamlid zat bij de vrouwelijke teamleden. Maar dat ging gewoon prima, zonder enige spanning. Haha, zo zien we weer: plannen helpt niet als God al gepland heeft.

In m’n vrije tijd probeer ik de bijbel beter te gaan begrijpen, vooral vind ik het interessant wat er gebeurt met de discipelen, nadat Jezus is opgevaren naar de hemel. Het gaat hierbij over (de kracht van) de Heilige Geest die maakt dat wij in Jezus’ autoriteit kunnen handelen. Het boek Handelingen staat er vol mee.

Tijdens het varen naar Bermuda heb ik een dagje in de keuken gewerkt, dat was erg gezellig. Als we varen heeft het boekwinkelpersoneel niets te doen, om het eerlijk te houden, helpen we dan andere afdelingen, zodat iedereen een beetje rustig aan kan doen. Eerst hebben we tomaten in schijfjes gesneden en daarna spareribs gehakt. Dat was grappig: de stukken moesten in twee of drie kleinere stukjes, we konden er dus lekker op los hakken! Tot slot mochten we de afwas doen, ja dat was maar zo zo, maar wel een leuke dag gehad.

Thuis gaat ook alles door, dat is toch wel raar voor me. Het gezin is iets groter geworden, Eline heeft een tijdje bij mijn ouders gewoond, ook zijn Loeka en Bethine er regelmatig. Ik vind het erg leuk, al die veranderingen, maar ik zou ook dat graag mee maken, net als de verbouwing van de kippenschuur (zie foto). Er wordt een stuk schuur bij aangebouwd, en ja, ook dat kriebelt wel hoor, daar hoor ik als boer voor m’n gevoel echt bij te zijn.

Deze keer heb ik veel foto’s om te laten zien.

Groeten van Jaap